پارچه های نبافته با خواص منحصر به فرد خود مشخص می شوند. آنها به طور ایده آل برای کاربردهای فنی و مصارف صنعتی مناسب هستند اما در کالاهای مصرفی نیز کاربرد دارند. آنها مواد همه کاره، مقرون به صرفه و قابل بازیافت هستند که می توانند تعدادی از مشکلات را حل کنند.
منسوجات نبافته کاربردهای گسترده ای دارند، از مراقبت های بهداشتی گرفته تا کشاورزی. به خصوص در بخش پزشکی، منسوجات نبافته برای ماسک های جراحی، پرده ها، روپوش های جراحی، نوارهای بهداشتی و غیره استفاده می شوند. این محصولات دارای خواص بازدارندگی عالی برای محافظت از پوست در برابر انواع باکتری ها و ویروس ها هستند. استحکام، انعطاف پذیری و توانایی جذب مایعات آنها را به انتخابی ایده آل برای انواع صنایع مختلف تبدیل می کند.
در حالی که منسوجات نبافته کاربردهای متنوعی دارند، بیشتر در اقلام یکبار مصرف استفاده می شوند. قیمت پایین و دوام منسوجات نبافته دلیل اصلی محبوبیت آنهاست. در مقایسه با پارچه های بافته شده، آنها همچنین بسیار انعطاف پذیر، قابل تنفس و مقاوم در برابر چروک هستند. بسته به فرآیند تولید نبافته، پارچه می تواند ضخامت های مختلفی داشته باشد.
پارچه های نبافته با تبدیل الیاف به شبکه هایی با چیدمان آزاد از طریق چندین فرآیند تولید می شوند. این شامل تخمگذار مرطوب یا خشک، مکانیکی، شیمیایی یا حرارتی است. در تخمگذار مرطوب، الیاف در آب معلق می شوند و سپس توسط دستگاه های مخصوص کاغذ جدا می شوند. سپس یک چسب به خمیر اضافه می شود، که متعاقباً ذوب شده و به الیاف اضافه می شود. این باعث ایجاد پارچه ای جذاب، صاف و بادوام می شود.
فرآیندهای مکانیکی شامل سوزن زدن الیاف کوتاه است و از چسب ها نیز برای اتصال الیاف کوتاه به یکدیگر استفاده می شود. فرآیندهای مکانیکی اغلب برای دستیابی به پوشش و قابلیت کنترل بهتر و همچنین برای دستیابی به جهت گیری ترجیحی الیاف استفاده می شود.
از فرآیندهای شیمیایی و حرارتی نیز می توان برای تشکیل منسوجات نبافته استفاده کرد. به عنوان مثال، پلی پروپیلن معمولا برای ایجاد پارچه های نبافته استفاده می شود. در طی این فرآیند، تراشه های پلی پروپیلن به یکدیگر متصل می شوند تا یک رشته پیوسته را تشکیل دهند. رزین پلی پروپیلن پلیمری غیر جاذب و آب گریز است. همچنین پارچه را کرکی و خوشایند می کند.
در متداول ترین روش ساخت، پارچه نبافته با تشکیل یک تار فیبری از الیاف کوچک ایجاد می شود. سپس تارهای فیبری با استفاده از تکنیک های مختلف یکپارچه می شوند. سه روش اصلی وجود دارد: مشت زدن با سوزن، اتصال حرارتی و گذاشتن هوا. هر تکنیک قادر به دستیابی به جهت گیری فیبر مورد نظر است. با این حال، همه این روش‌ها فقط برای پارچه‌های نازک و سبک مناسب هستند و برای محصولات سنگین‌تر یا با ماندگاری طولانی‌تر مناسب نیستند.
به دلیل دوام، منسوجات نبافته برای مصارف صنعتی و خودروسازی نیز مورد استفاده قرار می گیرند. برخلاف پارچه های بافته شده، آنها نیازی به تبدیل الیاف به نخ ندارند، بنابراین می توان آنها را دوباره استفاده کرد و بازیافت کرد. آنها همچنین در برابر چین و چروک مقاوم هستند و می توانند در برابر درجه حرارت بالا مقاومت کنند.
عملکرد اصلی منسوجات نبافته سه بعدی عایق سازی است. برای دستیابی به این هدف، الیاف در یک ساختار پوسته شکل قرار می گیرند. معمولاً ضخامت منسوجات نبافته چند صد برابر قطر الیاف است.
به طور سنتی، منسوجات نبافته در کاربردهای پزشکی مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما اخیراً در چندین زمینه دیگر نیز مورد استفاده قرار گرفته‌اند. نمونه‌هایی از این موارد عبارتند از پرده‌های جراحی، روپوش‌های جراحی، ماسک‌های بهداشتی و داربست‌های بافتی.
پارچه نبافته دو جزئی
| وزن | 10 گرم - 100 گرم در ثانیه |
| عرض | حداکثر 1.6 متر |
| رنگ | بنا به درخواست مشتری |
| ظرفیت | 10 تن در روز |
